Ρε παιδιά δεν πάμε καλά.Μοοολις τώρα, είδα διαφήμιση στην τηλεόραση, για κινητό. φτιαγμένο από χρυσό -αυθεντικό χρυσό- 24, αν άκουσα καλά, καρατίων.
Η κόρη μου σάλταρε και άρχισε να υπολογίζει με πνιχτά γελάκια, πόσοι από τους συμμαθητές της στο -δημόσιο παρακαλώ- σχολείο, θα ψήσουν τους γονείς τους να τους το αγοράσουν! Και μετά άρχισε να σκέφτεται τι καζούρα θα φάνε τα παιδιά αυτά από τους υπόλοιπους στην τάξη.... Ξαφνικά σκυθρώπιασε γιατί σκέφτηκε ότι σε κάποιους μπορεί να καλάρεσε και να έμπαιναν σε πειρασμό να το κλέψουν.... Α στο καλό! κατέληξε. Και τι με κόφτει εμένα τι θα κάνει το κάθε ψώνιο που έχει λεφτά για να τα κάνει κινητό; Αρκετό ζόρι τραβάω ήδη για να προστατεύουμε το κινητό της φίλης μας που είναι τίγκα στο σβαρόβσκι...
Έμεινα να την κοιτώ με ανοιχτό το στόμα. Από τις λίγες φορές που εγώ -η μαμά της- δεν είχα κάτι να συμπληρώσω (εν είδη σοβαρού προβληματισμού) πάνω στα όσα είπε.
Μόνο αυτό. Δεν πάμε καλά παιδιάάάά!
17 σχόλια:
Ναι, την είδα κι εγώ! Δεν είναι πολύ όμορφο;; Ιδίως αν σκεφτείς πως στην Ινδία ένα πολύ καλό μεροκάματο, είναι κάτι λιγότερο από ένα ευρό. Αν συλλογιστεί κανείς πόσο διαφορετική είναι η αιτία της δυστυχίας για εμάς, και για κάποιους άλλους... Τι να πω... χρυσός είναι, λάμψη έχει. Ίσως αξίζει τον φόβο του να το κατέχει κανείς. Ίσως να τον κάνει να νιώθει ποιο σπουδαίος. Ίσως...
Καλημέρα! :))
Ανεμοσκορπίσματα, μην πας τόσο μακρυά. Αντί για την Ινδία, κοίτα δίπλα μας. Νέοι και γέροι αγωνίζονται να ζήσουν με 600-700 ευρώ, γονείς να τα βγάλουν πέρα με έξοδα φροντιστηρίου κλπ. Αλλά πίστεψέ με θα ξεπουλήσει το μοντελάκι. Γιατί σ' αυτή τη χώρα σημασία δεν έχει ποιος είσαι, αλλά ποιος δείχνεις ότι είσαι!
πάντως, όσο λύπη προκύπτει από τη ματαιοδοξία μας, τόση και απορία μπροστά στα παιδιά μας. έχουν ήδη προβληματιστεί από τόσα πολλά, έχουν ήδη διαβρωθεί σαν ώριμοι γιάπηδες για μερικά ζητήματα, που πραγματικά, ώρες-ώρες δεν έχεις πια τι να τους πεις. τους ακούς και το βουλώνεις.
αυτό ίσως είναι το πιο ελπιδοφόρο. πως τα παιδιά, παρά το τι συμβαίνει γύρω τους, βρίσκουν τρόπο να είναι κάπως ανεξάρτητα. όχι όλες τις φορες κι όχι όλα, αλλά γιορτή ήταν χτες, ας το δούμε όσο πιο θετικά μπορούμε...:)
Abttha, μου έλειψες. Ελπίζω να είσαι καλά. Έχεις δίκιο. Και για τα παιδιά και για τη γιορτή! Και του χρόνου καλύτερα να ευχηθώ;;;
Και ότι είχα κάτι σκέψεις απόψε για την ζωή που ζήσαμε άνευ κινητού 10 χρόνια πριν... πολλά! καλά, καλύτερα και χειρότερα.. Αν δω κάποιον-α με τέτοιο κινητό θα πέσει κράξιμο πάντως.. Αν αυτός ο κάποιος είμαι εγώ μετά από κάποια χρόνια, μην διστάσει κανείς να ρίξει ζαρζαβατικά!
Καλό σου βράδυ!
Τα παιδιά μας είναι πιο ώριμα από εμάς! Πιο σοβαρά και πιο υπεύθυνα! Μου άρεσε πολύ ο προβληματισμός της κόρης σου, που εξέτασε όλα τα στοιχεία και οδηγήθηκε σε συμπέρασμα αξιολογώντας τις δικές της δυνάμεις και αξίες! Μπράβο και στη... μητέρα της!
Υποκλινομαι στην κορη σου αγαπητη !
Απλα !
:D:D:D
από μηχανής θεέ,
αν είναι να το πάρεις το ρημάδι, βιάσου και πάρτο τώρα. Μια ψυχή που ναι να βγει, ας βγει... Γιατί με τη φόρα που χει πάρει η τιμή της ντομάτας, θα συμφέρει καλύτερα να σου πετάξουμε πετρέλαιο εάν υποκύψεις στον πειρασμό, παρά ζαρζαβατικά!
Καλησπέρες.
Gero με κάνεις και κοκκινίζω! Εσύ κομπλιμέντο; Σε μένα; Έτσι εξηγείται που χάλασε ο καιρός!
Τς τς τς...
Lory
και γω ψήλωσα δεκαπέντε πόντους από το καμάρι! Το πουλάκι μου!!!
..και που είσαι ακόμα.......
..τα λόγια περιττεύουν..!!!
καλό βράδυ!!!
Βρε κουτό, κατά βάθος σε βλογο-αγαπάω! Άσχετα αν σου τα ρίχνει ο λύκος στο κείμενό του με τίτλο «χωρίς λόγια»... Α! όλα κι όλα! Εγώ «γυναίκες» φίλων μου δεν «χτυπάω».
Ζαχαρούλα
όνομα και πράγμα, βλέπω στο blog σου! Ευχαριστώ για την επίσκεψη και την άλλη φορά θα αγοράσω κάτι να σε τρατάρω, διότι από προκοπή...
Γέρο,
"γυναίκες", "χτυπάω" "φίλων μου";;;
Τι θέλει να πει ο ποιητής;
Νταξ, τώρα! Θέλεις να εθελοτυφλείς και ποιείς την νήσσαν! Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, καλή μου! Αλλά, μη νομίζεις· δε ζηλεύω. Εγώ, να έτσι να κουνήσω το δαχτυλάκι μου...
Που πήγε ο γέρος που ήξερα; Ποιος τον πείραξε; Ποιος τον εξαφάνισε και έστειλε ε σ ε ν α στη θέση του;
Ναι, καλά λαμόγια είστε και οι δυο σας! Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει! Γιατί; Εγώ δεν ξέρω να κεντάω; Και γιατί υπεκφεύγετε και δεν απαντάτε στα ίσα; Γιατί τα σχόλιά σας είναι τάχαμου κουλτουριάρικα και δεν ξεκαθαρίζετε τη θέση σας; (καλά, δεν περιμένω να βρείτε το θάρρος να απαντήσετε ούτε και σ’ αυτή την ερώτηση! Απλά ρωτάω γιατί δεν αντέχω την κοροϊδία!).
Εγώ ξέρω ότι όσο λιγότερα έχεις από υλικής άποψης, τόσο λιγότερο ανησυχείς..
Ifιγένεια,
καλό θα ήταν να έχουμε, όσα έχουμε ανάγκη και να ξέρουμε, που να βάζουμε τελεία, στις ανάγκες μας.
Σήμερα το πρωί για παράδειγμα, στο ταμείο ενός καταστήματος, μόλις τελειώσαμε τα ψώνια μας, μου είπε η κόρη μου ειρωνικά -η άλλη όχι αυτή του post- και με έστειλε αδιάβαστη:
"Απορώ πως ζούσαμε πριν αποκτήσουμε όσα μόλις αγοράσαμε!"
Και μη χειρότερα!!!
Καλησπέρα!
Δημοσίευση σχολίου