Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Ούτε γεια...

Ήταν τόσο ζωντανό που με τρόμαξε. Αλλά δεν ξύπνησα. Κράτησα τα μάτια μου πεισματικά κλειστά και συνέχισα να ονειρεύομαι ένα όνειρο, σαν σενάριο, που όμως έγραφα εγώ η ίδια. "Έγραφα" μέσα στο μυαλό μου την επόμενη σκηνή, την "ζούσα" και έτρεμα μη και χτυπήσει το ξυπνητήρι και τελειώσει. 

Εϊχε γυρίσει. Είχε επιστρέψει σαν να μην είχε φύγει ποτέ. Κι ας έλειπε τόσα χρόνια. Ήρθε, με το βήμα του εκείνο το χαρακτηριστικό, πατώντας την πατούσα του ελαφρώς προς τα μέσα, σιγά σιγά, χαλαρά. Με το αγαπημένο του τζην και το t-shirt. 
Με τράβηξε στην αγκαλιά του και ένοιωσα μικροσκοπική. Χάθηκα σε ένα στέρνο γίγαντα. 
Κάθησε και με ανέβασε στα γόνατά του. Μου φάνηκε πως στα χείλη του έκλεινε τον ανθό ενός λουλουδιού. Δεν είδα. Έβαλα τα δάκτυλά μου στα μαλλιά του. Δεν μίλησα. 
Τι είναι "πιτσιρίκο"; 
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κι είχαν περάσει τόσα χρόνια. 
Τα μάτια του καθαρά. 
Ίχνος λύπης, για την απουσία. Αγωνίας, για όσα μεσολάβησαν. Ντροπής ή θυμού, για την εγκατάλειψη.
Καθαρά. Σαν να ήταν χθες.
Δεν μίλησα σ' ολόκληρο το όνειρο. 
Ρουφούσα την εικόνα, μάζευα την μυρωδιά, άγγιζα...

Ξυπνητήρι. 
Δεν θα ανοίξω ακόμα τα μάτια μου. Αυτή τη φορά θα πούμε αντίο.

Οδήγησα, δούλεψα, μίλησα, έφαγα, γέλασα, θύμωσα, μηχανικά. Όλη την μέρα.

Η σκέψη μου όμως γυρνούσε αλλού. Δεν πρόλαβα να του πω, να τον ρωτήσω, πως με είδε; Τι λέει, τα κατάφερα; Τα φρόντισα όλα σωστά; Είναι περήφανος για μένα; 

Δεν πρόλαβε να μου πει τίποτα. Ούτε γεια,  Πριν πεθάνει..
 

7 σχόλια:

o geros είπε...

Και μόνο που αναρωτιέσαι για την άποψή του για την πορεία σου δείχνει το σεβασμό σου για κείνον. Είμαι σίγουρος πως είναι περήφανος για σένα! Καλώς ήρθες εδώ μέσα! Μου έκανες... ποδαρικό!

Ανώνυμος είπε...

gero, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Απλά κάτι τέτοια όνειρα, με κάνουν κομμάτια.
Όσο για το ποδαρικό, έχω τεράστια φήμη γουρλούς, οπότε πρόσεξε να διαχειριστείς σωστά, τα καλά που θα σου συμβαίνουν.
Το αυτό επιθυμώ και δι υμάς, γιατί εσύ είσαι το δικό μου ποδαρικό!

monahikoslikos είπε...

Καλημέρα και καλά κέφια.
Σιδεροκέφαλη και καλά ταξίδια στη μπλογκόσφαιρα και εύχομαι πολύ σύντομα να αποκτήσεις μεγάλη παρέα και καινούργια τηλέφωνα για την ατζέντα σου.

Αποψη είπε...

monahike like, καλημέρα και ευχαριστώ για τις ευχές.
Τα ταξίδια είναι που μετράνε. Οι παρέες όχι πάντα. Μόνο όταν γράφουν ωραίες ιστορίες.
Εσύ ως "μοναχικός" κάτι παραπάνω θα ξέρεις.

kanataki είπε...

μακαρι να τα καταφερναν ολοι στην αυτοβιογραφια οπως εσείς

υγ όλοι περηφανοι θα ταν ...

υγ καλημερα
υγ ήταν που ηταν την ταλαιπωριας το ονειρο που είδα, διάβασα και το δικό σας και με αποτελειωσε!

Αποψη είπε...

kanataki
καλως ήρθατε και στα -νέα- μέρη μου.
Προτιμήστε τα όνειρα να τα κάνετε ξύπνια, και να τα βλέπετε με χαμόγελο να πραγματοποιούνται.
Όσο για το βήμα που ετοιμάζεστε να κάνετε... Μην ξεχνάτε ποτε ότι θέλει σκληρή δουλειά για να ζήσει ο έρωτας. Σκληρή καθημερινη δουλειά. Να ζήσετε!

o geros είπε...

Επειδή μου αρέσει το ύφος σου, (στο γραπτό κείμενο, ε;) πρόσθεσα το blog σου στη σελίδα μου (για να σε διαφημίσω). Μπορείς να δημοσιεύσεις και το e-mail σου στο προφίλ σου, αν το κρίνεις εσύ... Καλή συνέχεια!