Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008

Δεν γίνεται πιο κάτω από δω....



Όταν πιάσεις πάτο μπορείς να ανεβείς ξανά στην επιφάνεια.
Μόνο που πρέπει να το καταλάβεις.
Να πατήσεις τα πόδια κάτω, στον αμμουδερό βυθό, σ' αυτόν τον βάλτο....
Να πατήσεις τα πόδια εκεί, αποφασιστικά. Να λυγίσεις τα γόνατα. Να τα μαζέψεις προς το στήθος. Με δύναμη, να σπρώξεις προς τα πάνω. Να υψώσεις και τα χέρια. Να σκίσουν το νερό και να σου δώσουν ώθηση. Να αρχίσεις να ανεβαίνεις. Να βγεις στην επιφάνεια. Να αναπνεύσεις αέρα. Να αρχίσεις να ζεις. Ξανά.

Όταν πιάσεις πάτο, μπορείς να βγεις ξανά στην επιφάνεια.
Αρκεί να καταλάβεις που είσαι.
Γιατί αλλιώς, θα μείνεις πάντα εκεί κολλημένος στον βάλτο, νομίζοντας ότι κολυμπάς στους ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνο και σε στέφουν νικητή. Και θα μείνεις για πάντα εκεί.
Στον πάτο.

7 σχόλια:

monahikoslikos είπε...

Ίσως κάποιοι να νοιώθουν σπίτι τους τον πάτο και να βγαίνουν απ τα νερά τους αν τους ανασύρεις στον αφρό γιατί τους πνίγει το οξυγόνο της ελευθερίας.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Κάποτε σαν μπεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, χωρίς προοπτική, με την μόνη πόρτα στην πλάτη σου, την πόρτα από όπου μπήκες, υπάρχουν φορές που μια δύναμη αόρατη δε σε αφήνει να γυρίσεις πίσω. Να κάνεις μεταβολή και να βγεις. Τότε χρειάζεσαι μία φωνή, ένα χέρι, κάποιον, να μείνει εκεί, στην πόρτα μπροστά, να σε καλεί και να σε παρακινεί, μέχρι να ραγίσει ο εφιάλτης.. Να τον ακούσεις. Με υπομονή και αντοχή. Συχνά μόνος δεν θα έβγαινες ποτέ. Γι αυτό είναι καλό, να μην είμαστε μόνοι. Γιατί χάνουμε την πίστη και τη δύναμή μας. Και τότε, έχουμε ανάγκη να πιστέψει κάποιος άλλος σε μας..
Όταν είμαστε μαζί.. όλα μπορούν να συμβούν.Και δεν θα χρειαστεί ποτέ να πιάσουμε πάτο...
Καλό απόγευμα!

Ανώνυμος είπε...

Κάποιες φορές ο πάτος δεν είναι πάτος και η επιφάνεια δεν είναι επιφάνεια. Για αυτό πρέπει να ξέρεις να κολυμπάς.
Πολύ όμορφο το ποιημά σου στην προηγούμενη ανάρτηση. Και το μπλογκ σου. Μπορώ να χρησιμοποιήσω το ποίημά σου; (ρωτάω γιατί είναι ηθικό το θέμα. Η πηγή θα αναφερθεί βέβαια)

Ανώνυμος είπε...

Το ιδιο συμβαίνει πεφτονταν και ματώνοντας.Προσπαθησε λοιπόν [ανθεωπε] να πεφτεις βάζοντας τα χέρια μπροστά.Θα σε βοηθήσει και να σηκωθείς και να εχεις καρδίσει δρόμο.

o geros είπε...

Σήκω πάνω ΤΩΡΑ! Ακους; ΑΜΕΣΩΣ!

Ανώνυμος είπε...

σε καταλαβαίνω πολύ.
μπορεί όμως να μην πιστεύεις ότι κάνεις πρωταθλητισμό στο πεκίνο, αλλά ότι απλώς δεν έχεις αλλού χώρο.

Unknown είπε...

γειά σου άποψη, τι κάνεις; καλό φθινόπωρο...