Στη χώρα της γενιάς του G700, των συνταξιούχων με τα 400 ευρώ...
Στη χώρα που, η αμόλυβδη πωλείται με 1,117 και για το νοίκι πληρώνεις κοντά έναν μισθό...
Σ' αυτή τη χώρα που οι αυξήσεις στα τρόφιμα άγγιξαν το 30% και βάλε...
Στη χώρα που η ανεργία κτυπάει κόκκινο και το δημόσιο παραμένει στόχος ζωής...
Σ' αυτή τη χώρα, εγώ γιατί ψάχνω (Σάββατο βράδυ) εδώ και δυο ώρες, να κλείσω ένα τραπέζι σε ιταλικό εστιατόριο και ΔΕΝ βρίσκω;
6 σχόλια:
Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Δεν βρίσκεις τραπέζι γιατί σ΄αυτή τη χώρα εκτός από τη γενιά του G700, των συνταξιούχων με τα 400 ευρώ και των ανέργων υπάρχουν και οι προνομιούχοι που δεν τους απασχολεί η τιμή της αμόλυβδης και οι αυξήσεις στα τρόφιμα και έχουν για βίτσιο να τρώνε σε ιταλικά εστιατόρια το Σαββάτο.
Ίσως πάλι να μην βρίσκεις γιατί δεν πήρες το σωστό 11-8- τόσο.
Έτσι κι αλλιώς καλή διασκέδαση
Καλή ερώτηση Θεά μου...Δυστυχώς δεν έχω να σου δώσω μια καλή απάντηση...
ΥΣΤ:Το 'κοψα το μαμά για να μην γκρινιάζεις...Σε φιλώ...
:-)
@Λύκε, το τραπέζι, βασανίστηκα, αλλά το έκλεισα. Και ως αυτόπτης μάρτυς, σε ενημερώνω ότι, οι συνδαιτημόνες ήταν απλοί καθημερινοί άνθρωποι, σαν εμένα, (υποθέτω) και εσένα.
Έστησα μάλιστα κι αυτί, και άκουσα ότι συζητούσαν για απλήρωτα δάνεια και κάρτες.
Το μαγαζάκι -που όταν ήρθε ο λογαριασμός, αποδείχθηκε του τρόμου- ήταν ασφυκτικά γεμάτο, από αυτό που λέμε, "μέσος" έλληνας!
Μήπως παραγκρινιάζουμε, σ' αυτή τη χώρα;;;
@Κοριτσάρα, εσύ που χορεύεις, λέω,
σε καλό δρόμο σε βρίσκω. Συνέχισε έτσι. Φιλιά.
Πολύ απλό. Γιατί άλλα δηλώνεις και άλλα παίρνεις. Δηλώνεις μισθό καθηγητή 1100 ευρώ και τον βγάζεις Χ 3 με τα ιδιαίτερα. Μένεις στο σπίτι με τη μαμά σου μέχρι τα 35+, τρώς όλο το μισθό σε εξόδους και ρούχα.
Αρχοντας!
Συνηθίζουμε να λέμε ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά. Εννοώ τον πολύ κόσμο που ίσως να μπορεί να βγαίνει μόνο μια φορά το μήνα και όχι τον «μέσο Έλληνα» (έτσι το κατέω εγώ). Αν κάποιοι υιοθετούν το σλόγκαν των ασφαλιστικών εταιριών προς τους υπαλλήλους τους, ότι «εκεί έξω υπάρχουν πολλά λεφτά· φέρτε τα...», εγώ έχω άλλη αποψη. Ότι πραγματικά αυτός ο κόσμος δεν έχει λεφτά! Και θεωρώ φυσιολογικό να μη βρεις τραπέζι. Οι ηλικίες των ανθρώπων στα άλλα τραπέζια ποιες ήταν;
@Γέρο, συμφάγαμε με εκπροσώπους της λεγόμενης παραγωγικής τάξης. Με εξαίρεση δυο ζευγάρια -σε ξεχωρστά τραπέζια- εκεί κοντά στα 60, οι υπόλοιποι ήταν από 30κάτι μέχρι 40κάτι. Και δεν μου φάνηκσν συντηρητικοί στις παραγγελίες τους, ούτε στερημένοι από εξόδους...
Πραγματικά δεν ξέρω!
Ίσως να έχει δίκιο η @Μαρίνα (σε καλοσορίζω στο παραπάνω post Μαρίνα) που λέει ότι πολλοί είναι αυτοί που ζούν με μαύρα λεφτά...
Δημοσίευση σχολίου