Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

Μωρό μου εσύ!

Στρουμπουλό στρουμπουλό, μες την καλή χαρά. Όλο ναζάκια και τσαχπινιές. Ροδαλά μαγουλάκια και μικροσκοπικά χέρια που άγγιζαν αδιακρίτως. Σκέτο μέλι. Να το μυρίζεις και να γεμίζεις ευτυχία.
Το μωρό μιας παλιάς φίλης. Ετών: 2 και μισό. Αγοράκι. Από τα καραμελένια μωρά, που θες να τα ζουπάς συνέχεια.


Η παρέα λοιπόν: η φίλη απ' τα παλιά, εγώ και το μωρό της.
Χρόνος: Κυριακή
Τόπος: το σπίτι μου.

Έσκασαν μύτη (είχα να την δω απ' όταν το μωρό ήταν 6 μηνών), τους τρατάρισα το κατιτίς μου, έφτιαξα καφέ για μας και έδωσα κάτι ξεχασμένα λούτρινα να απασχοληθεί ο μικρός. 
Ζουπήγματα, αγκαλιές, χαιδολογήματα και επιφωνήματα τύπου "κούκλος" κλπ, είχαν προηγηθεί.

Καθήσαμε λοιπόν στους καναπέδες, να καλύψουμε σχεδόν δυο χρόνια απουσίας, η μια, από τη ζωή της άλλης. 
Λογαριάζαμε όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Και τι ξενοδόχο! Μια τζούρα ανθρωπάκι, που ούτε να μιλήσει δεν μπορούσε καλά καλά. 
Του οποίου ανθρωπακίου, δεν του καλάρεσε, που έπαψε να είναι το κέντρο του κόσμου -για δυο ολόκληρα δευτερόλεπτα- και την έκανε την πιτσικουλιά. Άπλωσε το χεράκι, που μέχρι εκείνη την ώρα έβλεπα σαν ροδαλό και τράβηξε τον καπουτσίνο της μαμάς του, από το τραπέζι.
Η οποία μαμά, δεν έδειξε να ιδρώνει το αυτάκι της. "Αγάπη μου! Τι είπε η μαμά; Δεν κάνουμε ζημιες σε ξένα σπίτια" τον μάλωσε τάχα μου δήθεν και κοιτώντας με συνωμοτικά μου λέει "ε! ξερεις εσύ. Δυο παιδιά έχεις μεγαλώσει".

Έκανα την καρδιά μου πέτρα, καθάρισα όπως όπως το -πρώην- ΛΕΥΚΟ χαλί μου, και θυμήθηκα, ότι έχω μεγαλώσει δυο παιδιά και τα παιδιά, παιδιά είναι, θα κάνουν και τη ζημιά τους....

Στο μεταξύ και μέχρι να κρύψω το βετέξ στην κουζίνα, ο μπόμπιρας είχε βάλει στο μάτι ότι κρύσταλο είχα στο τραπέζι του σαλονιού, υπό την ανοχή της μάνας του. Τα έπιανε με το χεράκι του, τα άλλαζε θέση, τα κρατούσε στην αγκαλιά του, τα ακουμπούσε στο πάτωμα, τα σήκωνε ξανά στο τραπέζι... Η μάνα του δε, όλη αυτή την ώρα, του χαιδολόγαγε τ αυτιά με φωνούλες τύπου "όοοοοχχχιιι αγάπη μου, όοοοοχχχι αυτά, με αυτό παίξε." 

Εγώ; Τι να κάνω αγαπητοί! Ότι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις. Απ' τη μια, είχα καρφώσει στα χείλη ένα ηλίθιο χαμόγελο συμπάθειας για τον πιτσιρίκο και απ' την άλλη, έκανα τον ζογκλέρ για να σώσω τα αγαπημένα μου κρυσταλάκια.

Μόλις ο μικρός εξοικιώθηκε με τον χώρο, άρχισε τις βόλτες και στα άλλα σημεία του σαλονιού, σαρώνοντας τα πάντα. Εννοείται ότι η μαμά του,  -με την οποία δεν είχαμε πει τίποτα δικό μας, παρά μόνο για τον μπέμπη-  τον ακολουθούσε χωρίς όμως να βάζει φρένο στην σαρωτική του πορεία. 

Ανθοδοχεία κατέβηκαν στο πάτωμα και έγιναν παιγνίδι, τα κουταλάκια του καφέ σχεδόν όπλα στα χέρια του, καρέκλες άλλαξαν θέση -για να μην χτυπήσει- μαξιλάρια απλώθηκαν στο πάτωμα και τα νεύρα μου κρόσια σαν αυτά του χαλιού μου.

Αφού ο μπόμπιρας έχασε το ενδιαφέρον του για τα αντικείμενα του σπιτιού μου, πάτησε με υστερία τα κλάμματα, που η μαμά του μετέφρασε ως "ώρα να κοιμηθεί", φιληθήκαμε σταυρωτά, μάζεψε την προίκα του και έφυγε....

Το σπίτι μου έδειχνε θαρρείς και είχα κάνει πάρτυ για 15 οργισμένους έφηβους. Το τακτοποίησα. Και όσο έβαζα στη θέση τους τα πεταμένα αντικείμενα, σκεφτόμουν ότι με τη φίλη μου θα τα πούμε ξανά σύντομα, αλλά στο δικό της σπίτι. 

Γιατί κι άλλοι κάναμε παιδιά, αλλά δεν τα κάναμε έτσι! 

14 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Χαχα!!! Ούτε επιδρομή να είχε γίνει στο σπίτι δηλαδή!

Προσωπική άποψη δε μπορώ να έχω, αλλά αλλά νομίζω πως δε χρειάζεται να πληρώνουν τον τρόπο επιλέγει ο καθένας να μεγαλώσει το παιδί του τα κρυστάλλινα και τα ανθοδοχεία των άλλων σπιτιών. Γιατί απλά δεν είναι προετοιμασμένα για τέτοιες επιδρομές! :)

Την άλλη φορά να ξέρεις να θωρακίσεις κατάλληλα το μέρος!

monahikoslikos είπε...

νομίζω ότι αδικείς τον εαυτό σου παρότι δικαιολογημένη η οργή σου για την αναστάτωση του χώρου σου,
Σκέψου όμως, αγαπητή μου, πως πέρασαν οι εποχές που "δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα" και τα μωρά στην κούνια κι αναλογίσου πως θα μοιάζει το σπίτι σου μετά την πρώτη επέλαση των εγγονιών σου.
Τι θα λες τότε για σκέψου...

Marina είπε...

Μπαίνω στη θέση σου συχνά όταν φίλες μου φέρνουν τα παιδιά τους στο σπίτι. Μερικά είναι κακομαθημένα και οι μαμάδες τους άπειρες. Αλλα πάλι κάθονται ήσυχα και παίζουν με τα παιχνίδια τους που φέρανε μαζί τους.
Ολα είναι θέμα ανατροφής.
Δεν θα ήμουνα καθόλου ευχαριστημένη όταν με την προσμονή να δώ τη φίλη μου μου εκανε το παιδί της λίμπα το σπίτι.

Αποψη είπε...

@γκρινιάρη συμφωνώ μαζί σου. Δεν φταίνε τα παιδιά. Αυτά την δουλειά τους κάνουν. Ο τρόπος που τα μεγαλώνουμε όμως είναι ενδεικτικός του χαρακτήρα μας. Σίγουρα κανείς δεν θέλει ένα στρατιωτάκι για παιδί. Όμως και οι κομάντος υποβρύχιων και επίγειων καταστροφών, το ίδιο ανεπιθύμητοι είναι για δίχρονα καμάρια μας.

@Λύκε, μάλλον θα λέω ότι του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου και θα του επιτρέπω να κάνει το σπίτι μου καλοκαιρινό. Στα ξένα σπίτια όμως όχι. Θα προσπαθήσω να το μάθω -όπως έμαθα και στα δικά μου- να σέβονται.
Βέβαια... μεγάλη μπουκιά τρώω, μεγάλο λόγο;;;

@Μαρίνα καλώς ήρθες. Όταν το επιθετικό του χαρακτήρος του παιδιού, οφείλεται στην απειρία της νέας μαμάς, τότε κανένα απολύτως πρόβλημα. Τις περισσότερες φορές όμως πρόκειται για αναισθησία της μαμάς που βεβαίως αντιλαμβάνεται και εκμεταλλεύεται το παιδί... Καλησπέρες.

o geros είπε...

Βρε, αφήστε τα παιδιά να εκφραστούν! Αν δεν τα κάνουν τώρα όλα λίμπα, πότε θα τα κάνουν; Όταν παντρευτούν και θα ξεσπάνε στις γυναίκες τους; Και αναρωτιέμαι, καλή μου αποψη: τα σεμενάκια με τα ωραία αζούρ δεν στα πείραξε; χχχ...

Αποψη είπε...

@βρε καλώς τονα τον γέρο... Μαύρα μάτια κάναμε! Λοιπόν διαπιστώνω -δυστυχώς χωρίς έκπληξη- ότι οι άρρενες της παρέας είναι γενικώς large σε θέματα παιδιών. "Άστα τα παιδιά, παιδιά είναι, ας τα κάνουν όλα λίμπα... "
Πως φαίνεται ότι δεν το ασκήσατε το άθλημα. Εσείς οι κουβαλητές και οι κακομοίρες εμείς, λοχαγοί στο σπίτι. Βρε μπαμ κάνει! Τς τς τς...

Αποψη είπε...

@Α! Γέρο... Τα σεμέν με τα αζουράκια, τα κρατώ για να στολίσω εξαιρετική εξοχική κατοικία, που θα μου παραχωρηθεί, από γενναιόδωρο φίλο... Χιχιχι

o geros είπε...

Καθώς συμπληρώνω το παζλ της προσωπικότητάς σου, διαπιστώνω, «δυστυχώς χωρίς έκπληξη», ότι κουβαλάς προβλήματα ισότητας (ή ανισότητας) μιας ανεξήγητης - κατ’ εμέ - φεμινο-λατρείας, όντας η ίδια παγιδευμένη στον ιστό που άλλοι σου έπλεξαν για να κινηθείς τάχα, ενώ στην πραγματικότητα εγκλωβίστηκες στα ίδια σου τα εκκρίματα! (Τι πίνω...;). Πως αλλιώς να εξηγήσω το ξεκίνημα της πρώτης απάντησής σου, όταν, ενώ καθημερινά «μιλάμε» στις σελίδες της blogoπαρέας μας, εσύ δίνεις την εντύπωση ότι απουσιάζω; Καθώς δε, διαβάζω τα post σου, διαπιστώνω ότι όταν κάνω ένα βήμα πίσω - ως ένδειξη καλής θελήσεως και... γειτνιάσεως - εσύ κάνεις ένα ακόμη μπροστά επιτιθέμενη! Πόλεμο θέλεις αποψη; Θα τον έχεις! Και καλώ όλους όσοι γνωρίζουν την... προϊστορία μας να πάρουν θέση!
Σχετικά με τα παιδιά, επιμένω: Πρέπει να τα αφήνουμε να ξεσπούν μικρά για να μην έχουν... παραβατική συμπεριφορά όταν μεγαλώσουν! Άσε που σας έχουμε βασίλισσες στο σπίτι σας και όλο παράπονα είστε! Για κοίτα βρε, κάτι «κακομοίρες λοχαγοί»!
Για το εξοχικό: Ναι σε όλα! Αλλά να είμαστε μονιασμένοι, βρε παιδιά! Δε μπορώ τους τσακωμούς στην ηλικία μου... :PPP
(Ποιος άλλος βρε, σου γράφει τόσο μεγάλα post;)

monahikoslikos είπε...

Καλά τι συμπεριφορά είναι αυτή και λες ότι μεγάλωσες 2 παιδιά.
Πως τον μπρογκάς έτσι το gero, δεν βλέπεις ότι είναι έτοιμος να τα μπήξει, θα του δημιουργήσεις κανένα κόμπλεξ στο τέλος.
Δείξε λίγη κατανόηση, ένα μεγάλο παιδί είναι ο geros, άστον να παίξει λίγο με τα σεμενάκια σου.

@ geros: Πολύ επιθετικό σε βρίσκω στο τελευταίο σχόλιο.
Δείξε λίγη κατανόηση, δεν βλέπεις ότι η άποψη έχει τα προβλήματα της ηλικίας, γιατί της μπαίνεις.

ΩΡΑΙΟΣ Ε, ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ, ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΣΤΥΦΥΛΑΞ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟΦΥΛΑΞ.
Την καλημέρα μου και στους δυό σας.

o geros είπε...

monahikoslikos, το ’πα εγώ: είσαι ο άνθρωπός μου!
Όχι μπες, ρε φίλε, σε παρακαλώ στο google και ψάξε για αζούρ (κι αυτό ρίμα κάνει!). Ούτε το google δεν το ξέρει! Φαντάσου τώρα πόσων χρονών είναι η φίλη μας! Τεσ πα. Και να σου πω και κάτι; Έχω την αίσθηση ότι η αποψη πρέπει να είναι λογίστρια. Έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα επειδή, διαβάζοντάς τη, κατάλαβα ότι υπολογίζει με μαθηματικό τρόπο τα πάντα, ενώ καταθέτει τις απόψεις της χωρίς συναισθηματισμούς, εκτός από αυτό το κείμενο που έβγαλε όλη της την κακία για το μικρούλι παιδάκι που ανακαλύπτει το περιβάλλον γύρω του! Επίσης, δεν απαντάει άμεσα στα post και αυτό μάλλον επειδή έχει πελάτες στο γραφείο της (αρχή του χρόνου, κλείσιμο εταιριών, δηλώσεις κλπ, κλπ). Πήγε να φάει και σε ιταλικό και παρατηρούσε τους γύρω της (ξέρεις, ηλικίες, οικονομική κατάσταση, μόνο τα προσωπικά τους δεν μας είπε!). Έλεος! Είναι κι αυτές οι απαρχαιωμένες φεμινιστικές απόψεις της, ρε παιδάκι μου... Τι λες κι εσύ;

monahikoslikos είπε...

@ geros: αν και ως γέρος κάτι θα είχες ακούσει, εν πάσει περιπτώσει μάθε ότι αζουρ είναι τεχνική κεντήματος, υπάρχει και το κοφτό αζούρ.
κατάλαβες τώρα γιατί τα πονάει και δεν τα αφήνει να γίνουν παίγνια μωρών;
θα χει βγάλει τα ματάκια της να τα κεντήσει ...ιερόσυλε που περιγελάς τα προικιά της.

Αποψη είπε...

Α! Βλέπω, ότι δεν σας έφτανε το οικόπεδο του Λύκου, να παίξετε, να μιλήσετε, να...ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΜΥΣΤΙΚΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΚΡΑΣΙΑ και ήρθατε βρε κι απ' το δικο μου, να αλλάξετε τον αέρα σας...

Νομίζατε ότι δεν θα το καταλάβω, ότι κάτι ετοιμάζετε πίσω απο την πλάτη μου; Ε; Ε;

Τέλος πάντων! Να κάνω τα στραβά μάτια γι' αυτό. Αλλά να μου τη λέτε κιόλας, δε θα το αντέξω. Οχι!

Ήδη ένα δάκρυ κυλάει στην άκρη του ματιού μου γέρο, από τα πικρά σου λόγια. Με πλήγωσες. Βαθιά. Ανεπανόρθωτα.

Και συ, λύκε... Αχ εσύ! Μ' όσα είπες, ράγισες την καρδιά μου σε 3.657,08 κομμάτια, το 73,5% των οποίων, έγιναν θρύψαλα. Αυτό σημαίνει - και μην νοιώσεις τύψεις- ότι θα περάσουν 21 εβδομάδες, μέχρι η μυική μάζα (που τόσο ωραία ο γέρος περιγράφει ως καρδιά), παράγει επαρκή ποσότητα γαλακτικού οξέος, για να επουλωθούν τα τραύματα και να επανέλθω στην προτεραία κατάσταση! Δηλαδή 840 χαμένες εργατοώρες -σε πενθήμερη βάση-και 294 ώρες ψυχαγωγίας (ναι συνηθίζω να μου αφιερώνω ένα διωράκι την ημέρα!). Για να μην υπολογίσω, πόσοι εργαζόμενοι σε ιταλικά εστιατόρια, θα στερηθούν το εισόδημα, που προσωπικά αναβάθμιζα σημαντικά με τις εξόδους μου, αφού, η ραγισμένη καρδιά μου, δεν θα μου επιτρέπει τις εξόδους!

Υ.Γ Όσο για τα κακεντρεχή σας λόγια περί της ηλικίας μου... Ένα σας λέω! Ένα!!!!
Μήπως σας βρίσκεται το τηλέφωνο του Φουστάνου;;;

Υ.Γ2Τον ξέρεις τον Φουστάνο γέρο; Ή θα το χτυπάς στο google κι αυτό;

o geros είπε...

...Πίνεις κι εσύ, ε;

Αποψη είπε...

@π α λ ι ό - γ ε ρ ε !