Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008

Άτιμη κενωνία!

Αραχτός στην αιώρα, κοίταζε ένα συννεφάκι να αλλάζει σχήματα με ρυθμό αργό, νωχελικό. Σαν τη ζωή του. Ανάλογα με την διάθεση του αέρα, το σύννεφο, άλλοτε θύμιζε έναν γέρο μυταρά και άλλοτε μακρυμαλλούσα νέα. Με τον αέρα. Όπως ακριβώς συνέβαινε και στη δική του ζωή!

Ωραία ζωή! Θυμήθηκε την χθεσινοβραδυνή παρέα, την μελαχροινή με το χρυσοπράσινο φόρεμα και χαμογέλασε κρυφά. Ε, ρε γλέντια! Δεν είχε παράπονο. Αντιθέτως, περίμενε με ανυπομονησία την αποψινή έξοδο. 

Άπλωσε το χέρι και έπιασε τη φυσαρμόνικα. 
Ο ήλιος είχε ανεβεί για τα καλά και έκαιγε τα πάντα. Η ώρα του! Οι νότες, τάραξαν την γαλήνη του μεσημεριού, βγάζοντας από τον ήσυχο ύπνο κάποιους από τους γείτονες. Κανείς δεν του είπε τίποτα. Λέξη. Τον ήξεραν άλλωστε καλά. Και αυτόν και τις ραστώνικες συνήθειες του. Δεν τον παρεξηγούσαν. Κανείς. Εκτός από έναν. Έναν ενοχλητικό γείτονα, που τελευταία έδειχνε ιδιαίτερα ευέξαπτος. 

Δεν τον απασχολούσε βέβαια ιδιαίτερα, για να ενδιαφερθεί σοβαρά. Κάθε χρόνο, όταν έπιανε να τελειώνει η ζέστη του καλοκαιριού και να πέφτουν τα πρώτα φύλλα, ο τύπος αυτός επαναλάμβανε την ίδια ψυχωτική συμπεριφορά. Μια κινητικότητα, ένας χαμός, μια φασαρία. Μα πότε ηρεμούσε αυτός ο άνθρωπος επιτέλους;

"Να τος πάλι". Φορτωμένος σακκούλες, ανέβαινε τις σκάλες για το σπίτι του. "Τι διάολο τις κάνει τόσες σακκούλες. Πόσους ταίζει, αφού ποτέ κανείς άλλος δεν έχει βγει από την πόρτα αυτού του διαμερίσματος", σκέφτηκε, αλλά δεν άφησε την φυσαρμόνικα  από τα χείλη του.

Οι μοτόνονα επαναλαμβανόμενες νότες, έφτασαν στ αυτιά του γείτονα, την ώρα που έβαζε το κλειδί στην πόρτα. Ανοίγοντας και χωρίς να στρέψει το κεφάλι, σήκωσε το ελεύθερο χέρι του και χαιρέτησε προς την πλευρά της αιώρας.

Μπα! Κέφια θα έχει για να με χαιρετάει σκέφτηκε και αποφάσισε στα γρήγορα να τον καλέσει για ένα ντρινγκ. Να συσφίξουν σχέσεις. Αφού στην πραγματικότητα δεν γνωρίζονταν καλά.

-Γεια σου τζίτζικα!
-Καλώς τον μέρμηγκα. Τι λες για ένα τσιπουράκι; 
-Μπα την επόμενη φορά! Στην υγειά σου όμως!

9 σχόλια:

Αποψη είπε...

Προς όσους ΔΕΝ έβγαλαν νόημα:
δεν πειράζει...

monahikoslikos είπε...

Η πρόσκληση για τσιπουράκι πάντα ανοικτή αναμένει απάντηση.

Shadowface είπε...

Χαχα πολύ καλό, μου άρεσε το γύρισμα στο τέλος.

o geros είπε...

Προς όλους: Χθες βράδυ μπήκαν οι πρώτοι κανόνες του καταστατικού από τα ιδρυτικά μέλη και πάρθηκε η πρώτη απόφαση: Την τελευταία πέμπτη κάθε μήνα, στις 20.30 μάζωξη στον τζίτζικα και μέρμηγκα. Όσοι επιθυμούν να εγγραφούν, εκτός από τα τυπικά (ταυτότητες, ληξιαρχικές πράξεις κλπ) να ενημερώσουν 2 μέρες πριν για να γίνεται η εκάστοτε κράτηση θέσης. Φυσικά, η πρόσκληση είναι ανοιχτή προς όλους ανεξαιρέτως (εκτός από εκείνους που έχουν κάποιο ΠΡΟΒΛΗΜΑ!).

monahikoslikos είπε...

Ποιος είναι ο τζίτζικας και ποιος ο μέρμηγκας ωρέ γέρο, έχεις ...άποψη επί του θέματος γιατί εγω 2 μερμηγκάδες είδα να σεργιανούν στο Χαλάνδρι χθες βράδυ.
Προς όσους ΔΕΝ έβγαλαν νόημα:
δεν πειράζει... που γράφει και η άποψη ψηλά

o geros είπε...

Βασικά, δεν κατάλαβα τι θέλει να πει η... ποιήτρια! Ίσως να φιλοτιμηθεί να δώσει διευκρινίσεις κάποια στιγμή!

Άλλο θέλω εγώ να σε ρωτήσω: Σαν ΦΤΥΑΡΙΑ δεν είναι τα κουτάλια του τζίτζικα... Εεε, ναι· καιτου μέρμηγκα...;

ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ είπε...

ΑΠΟΨΗ ΑΠΛΑ...ΤΕΛΕΙΟ...ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΕ ΕΚΠΛΗΣΣΕΙΣ...ΣΕ ΦΙΛΩ....



:-)

o geros είπε...

Ντάξ ρε αποψη, ωραίο το κείμενο! Αλλά, ρε παιδιά, κανα φιλάκι και για το γέρο δεν έχει; Έλεος πια! Πρέπει να πέσω στα πατώματα και να ικετεύω;

Αποψη είπε...

@Γέρο κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις ότι αν δεν έχουμε κάποιον να καρφώσουμε, δεν είναι απαραίτητο να αυτοδινόμαστε!!! Ο.Κ χρυσό μου;;;

@Λύκε,(απλώς) στην υγέιά σου!

@shadowface: είδες πουλάκι μου; Έτσι είμαι εγώ! Απρόβλεπτη.

@σε κράτησα για το τέλος σώμα. Τι σου άρεσε πουλάκι μου; Αφού το κείμενο ήταν ακατάληπτο! Μήπως ο γέρος περνά από το λογ ου και σου αφήνει αυτά που πίνει ο ίδιος;;; Να το προσέξεις,

@Γέρο... Φιλιά βρε. Φιλιά. Νταξ τώρα;