Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Ιδού η Ρόδος...Αλέξη!

Να του την πέσουμε. Αμέσως. Με τη μία. Να τον ξεσκίσουμε σε κομματάκια και να τον πετάξουμε βορά στο τηλεοπτικό κοινό. Αν περισσέψει κανένα ζουμερό κομμάτι, να το στείλουμε με courier (παράδοση αυθημερόν, μην μπαγιατέψει!) στις εφημερίδες. Να τον στήσουμε στον τοίχο και να ανοίξουμε πυρ. Ο αναμάρτητος πρώτος! Κι αν δεν τελειώσει εκεί επί τόπου, να του δέσουμε στα πόδια λίθο βαρύ και να τον πατήσουμε στη θάλασσα. Να βλέπουμε τις μπουρμπουλήθρες να βγαίνουν μία μία. Μέχρι την τελευταία.Να τον τελειώσουμε. Τώρα.  Όλοι μαζί. Συντονισμένα. Ακόμα εδώ είμαστε; Ακόμα κουνάμε το κεφάλι με αμφιβολία; Ξυπνάτε ωρέ! Στην Ελλάδα είμαστε. Εδώ γεννιόμαστε γνωρίζοντας τα δίκια. Κατέχοντας την αλήθεια. Τι σημασία έχει αν ο καθένας έχει μιαν δικιά του αλήθεια ξεχωριστή! Η αλήθεια μας μετράει. Και εδώ δεν σηκώνουμε πολλά πολλά. Δεν αντέχουμε να σηκώνει το κοτόπουλο κεφάλι στο κοπάδι του. Α! Όλα κι όλα. Ή όλοι μαζί, ή κανείς μπροστά και μόνος. Το αρπάζουμε το κοτόπουλο -από το λαιμό που τόλμησε να σηκώσει- και με μια κίνηση αστραπιαία, το στραγγαλίζουμε. Ούτε κιχ δεν ακούγεται. Δεν προλαβαίνει. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε που είμαστε. Ποιοι είμαστε. Γι' αυτό ρε παιδιά. Να του την πέσουμε τώρα που προλαβαίνουμε. 
Τόλμησε, να κάνει το μαγαζάκι του μεγάλο; Μην ξεχνάτε! Αν δεν έχουμε εμείς κατσίκα, η λύση δεν είναι να πάρουμε μία. Η λύση είναι να πεθάνει του γείτονα. Τόλμησε να πάρει τα ηνία σ' αυτή την ηλικία; Να παρακάμψει δεινόσαυρους στη χώρα που τους συντηρεί στα πούπουλα; Τσακίστε τον. Τιιι; Ψηφίστηκε; Εξελέγη με δημοκρατικές διαδικασίες; Ε! και; Είναι μικρός. Είναι νέος και άπειρος. Δεν μπορεί να διαχειριστεί την ανοδική τάση του κόμματος που θα ηγηθεί. Είναι trendy. Είναι μπακάλης. Είναι σουπερμαρκετάς. Είναι τζαμπατζής. Είναι λίγος. Είναι μοδάτος. Είναι φρέσκος. Είναι δημοφιλής. Είναι ροκαμπιλάς. Είναι 33άρης. Είναι κουραμπιές. Είναι λάφ στάιλ. Είναι αποδέκτης δακτυλιδίου! Είναι αυτά. Είναι και τ' άλλα.

Είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΝ. 
Και η εκλογή του προκάλεσε δονήσεις στο βολεμένο πολιτικό σύστημα. Άνοιξε ρωγμές, στο ταλαιπωρημένο σκηνικό που κάποτε στήθηκε και έκτοτε δινόταν μια μουσική παράσταση με δυο πρωταγωνιστές. Δυο πρωταγωνιστές που αγαπούσαν να σκοτώνονται στη σκηνή, να τα βρίσκουν στα παρασκήνια και να κάνουν το ίδιο και το ίδιο, χρόνια ολόκληρα, στην ίδια παράσταση. Και από κάτω να τους χειροκροτεί ένα κοινό, που δεν τολμούσε ποτέ να ανέβει για λίγο έστω στη σκηνή, να ζωηρέψει η παράσταση.

Όχι! 
Δεν είναι ο σωτήρας. Δεν είναι ο μεσσίας. Δεν είναι αυτός που εγγυάται το καλύτερο μέλλον. Μπάστα παιδιά. Να μαζέψουμε τα πυροτεχνήματα. Να κρύψουμε τις Moet στο ψυγείο. Να μην βιαζόμαστε ρεεε! Να κρατήσουμε μειδίαμα. Να αφήσουμε τα πλατιά χαμόγελα. Να πιάσουμε τη μέση επιτέλους. Να φύγουμε από τα άκρα που λατρέψαμε. Ποιος μας έμαθε ρε να αγαπάμε τα άκρα; Ποιος μας δίδαξε, ότι η ζωή είναι ή στο ύψος ή στο βάθος; Μέση δεν έχει σ' αυτή τη χώρα; Γκριζο δεν βλέπουμε; Μόνο άσπρο ή μαύρο;

Ας μην βιαστούμε λέω, να ανοίξουμε σαμπάνιες να γιορτάσουμε την ελπίδα. Ας καθήσουμε ήσυχα ήσυχα να ελπίσουμε απλώς. Μνήμη έχουμε. Ας την ξυπνήσουμε. Να θυμηθούμε ότι η Αριστερά, πάντα είχε μια "μικρή" αδυναμία στο ουτοπικό. Σ' αυτό το ιδανικό που καταντά ανέφικτο. Ας θυμηθούμε. Κι άλλες φορές στο παρελθόν φούσκωσε. Και έτσι πάλι ξεκούσκωσε. 

Τώρα η πρόκληση είναι χειροπιαστή. Δεν είναι λόγια μεγάλα, "θα" και "θα", ανησυχία για το περιβάλλον και δενδροφυτεύσεις. Δεν είναι καν κινητοποιήσεις και άνοιγμα προς την νεολαία. 
Είναι κάτι μεγαλύτερο, βαρύτερο και καθοριστικό. Είναι πολιτική. Και είναι εδώ. Μπροστά τους. Μπροστά στα ενθουσιώση πλήθη που τον εψήφισαν και στα άλλα που χαμογέλασαν από τον καναπέ του σπιτιού τους ακούγοντας το αποτέλεσμα. 
Είναι πολιτική και είναι σκληρή. Η πιθανότητα να παίξει ο ΣΥΝ ρόλο ρυθμιστικό για τον σχηματισμό κυβέρνησης, είναι πιο κοντά, από ποτέ άλλοτε. Και ο Αλέξης πρέπει να πράξει. Να διατηρήσει, να προσελκύσει, να κρατήσει κι άλλους. Να κάνει συγκεκριμένες προτάσεις, εφικτές. Να δώσει ρε αδελφέ λύσεις. Με λίγα λόγια να δοκιμαστεί. Κι αν πετύχει θα την πιούμε την σαμπάνια παγωμενη. Αν αποτύχει... Τουλάχιστον θα έχει ταρακουνηθεί το πολιτικό σύστημα. 

Αν δεν έχει ήδη σκάσει...


11 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Καλημέρα!

Στην αρχή με τρόμαξες πρωινιάτικα με αυτά που έγραψες, αλλά μετά το ίσιωσες λίγο!
Εγώ για τον Τσίπρα έχω τις επιφυλλάξεις μου, όπως και με κάθε τι καινούριο. Επιφυλλάξεις για το αποτέλεσμα, τη διάρκεια. Αλλά κρατάω στάση αναμονής. Θα περιμένω να δω τι θα πει, τι θα κάνει, τι θα δώσει, τι θα πάρει. Και μετά θα αποφασίσω αν ήταν ένα μόνο πυροτέχνημα που ταρακούνησε απλά κάποιους ή αν ήταν κάτι ουσιαστικό.

Θα συμφωνήσω απόλυτα σ' αυτό που λες για τα άκρα... Για κάποιον άγνωστο λόγο, τα λατρεύουμε...

monahikoslikos είπε...

«δεν είμαι πασόκος,
δεν είμαι ούτε κουκουέ,
είμαι ό,τι είμαι,
κι ό,τι τραγουδώ για σε»…
«Είμαι …τριαντατεσσάρης, σας γαμώ τα Λύκεια»
Είναι ...ο πρόεδρος …Αλέξης.

Δεν είμαι από αυτούς που περιμένουν πολλά από το πείραμα του Συνασπισμού κι αυτό όχι λόγω ηλικίας, δικής μου ή του Αλέξη.
Για άλλους λόγους που έχουν να κάνουν, εκτός των άλλων και με τις αντιστάσεις του κατεστημένου εντός και εκτός κομμάτων να ακυρώσουν κάθε τι νέο και να εκτρέψουν το όραμα στο μονοπάτι της πεπατημένης.

Συμφωνώ όμως μ΄ αυτό που λες για τη "μικρή" αδυναμία της αριστεράς στο ουτοπικό. «Σ' αυτό το ιδανικό που καταντά ανέφικτο», το ανέφικτο που κυνηγήσαμε στην ηλικία του Αλέξη και πολύ νωρίτερα, το ανέφικτο που στοιχειώνει ακόμα τα όνειρα μας.
Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη μας έλεγαν…,
Ναι, μα ένας κούκος την αγγέλλει πρώτος, απαντούσαμε…
Και μείναμε τρεις κι ο κούκος και η άνοιξη δεν ήρθε ποτέ…

Γιατί…
«θέλει νεκρούς χιλιάδες,
να ΄ναι στους τροχούς,
θέλει κι οι ζωντανοί
να δίνουν το αίμα τους…»

Κούκος το καταχείμωνο κι ο Αλέξης, μα αν μείνει κούκος μονός οι πασχαλιές δεν θα ανθίσουν κι αυτή τη φορά...
Ας μην βιαζόμαστε όμως, έτσι;
Και προπαντός ας μην καθόμαστε…

Αποψη είπε...

@Ευτυχώς που σε τρόμαξα εγώ, γκρινιάρη, γιατί αν ήσουν εδώ θα τρόμαζες στα σοβαρά. Κατά τα άλλα: μπράβο στον Αλέξη και αναμένουμε με "συγκρατημένη αισιοδοξία". Φιλιά απο τας Αθήνας...

@Λύκε, καθόλου δεν μετανοιώνω που κυνήγησα το ανέφικτο,(αν και με το δικό μου τρόπο) στα νιάτα μου. Μα καθόλου. Έγινα αυτό που είμαι. Αλλά τα χρόνια άλλαξαν. Ο Αλέξης και η γενιά του έχουν ένα πλεονέκτημα. Δεν έχουν πόρωση. Είναι πιο "πραγματικοί". Εμείς θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Οι νέοι σήμερα θέλουν απλώς να του προσφέρουν.
Όσο για το κατεστημένο -ας το ομολογήσουμε ρε Λύκε να τελειώνουμε- εσύ και εγώ το αποτελούμε πια. Και καλά θα κάνουμε να το θυμηθούμε την κρίσιμη στιγμή και να κρώξουμε σαν κούκοι (που είμαστε).
Η -ρομαντική;;;- άποψη.-

monahikoslikos είπε...

Αν δεν έβαζα και τον εαυτό μου στο κατεστημένο, εν ευρεία εννοία που λένε, θα ήμουν άδικος αλλά...
Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του.
Να αλλάξουμε τον κόσμο είναι πάντα το ζητούμενο αλλιώς το σύστημα είναι αχόρταγο και μας καταπίνει αμάσητους.

o geros είπε...

Χααα Χαααα!
Χαααααααα!

Ρε γερόντια, μετά από τόση δόση αυτοκριτικής για την Ελλάδα που ονειρευτήκατε και για όλα εκείνα που αφήσατε για μετά, δεν πάτε να... πιείτε κανα τσίπουρο και να αφήσετε εμάς τους νεότερους να ζήσουμε τη ζωή μας έτσι όπως θέλουμε;

Όσο για τον κύριο Τσίπρα, το καλύτερο, καλή μου αποψη, είναι ο τίτλος σου: «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» (δεν το γράφεις αλλά το εννοείς). ΟΨΟΜΕΘΑ και ελπίζω...

monahikoslikos είπε...

@ geros: πάρτο αλλιώς θα βρεις στα αριστερά σου. Καλά ρε χούφταλο περίμενες να βγει ο Τσίπρας για ...πηδήξεις;

o geros είπε...

Δηλώνω ότι στο προηγούμενο σχόλιό μου δεν... σούρνεται κανένα σεξουαλικό υπονοούμενο! Ο άνωθεν κύριος (ο λύκος ντε) στόχο έχει να σπιλώνει αγνούς και αμόλυντους γέρους!
Αυτά και γράμματα γνωρίζω.
Ο (ρομαντικός) γεράκος.

Υγ.: Ντροπή σου, ρε!

Αποψη είπε...

Ωχ ωχ ωχ! Λύκε σου το χα πει. Είχε ραντεβού με τον Γαβριήλ ο Λύκος. Και άφησε διαθήκη. Εκεί έμαθε το "αυτά και γράμματα γνωρίζω" και το επαναλαμβάνει εδώ. Του έκανε εντύπωση φαίνεται. Στο επόμενο post θα αρχίσει με τα "σώας τας φρένας..."
Λέγε τι κάνουμε τώρα. Του λέμε ότι είναι κατεστημένο ή όχι;;; Του λέμε ότι με τον Αλέξη ΔΕΝ ήταν συμμαθητές ή όχι; Του θυμίζουμε ότι είχε μεγάλη έμπνευση όταν είπε τον Κολοκοτρώνη "Γέρο του Μωριά", -εξ ου και το ψευδώνυμό του στα blogs- ή κάνουμε το κορόιδο;;;

monahikoslikos είπε...

Ο geros μπέρδεψε τον Αλέξη με τον προ-προπαππού του που είχε το ίδιο όνομα, σε λίγο θα μας πει και τι κάνανε με τον Αλέξη και τον Παύλο Μελά στον πρώτο πόλεμο.

@ geros: επείγει να ξεκινήσεις την τσιπουροθεραπεία που σου έχω συστήσει.
Και μην ξεχνάς στηρίζουμε τα τσίπρα ελέγχουμε τα ούζα.

Αποψη είπε...

Λύκε ΔΕΝ παίζεσαι. Ξέφυγες πια. Δεν υπάρχεις αδελφέ, σύντροφε, ότι θες. Δεν θα τα χαλάσουμε σην προσφώνηση. Αλλά στηρίζουμε τα Τσίπρα, ελέγχουμε τα ούζα"...; Δεν υπάρχει!

Gero, εδώ να σε δώ... Και ο χρόνος σου μετράει από τώωωωωρα.

o geros είπε...

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια! Όποιος «υπάρχει», θα το αποδείξει στο Χαλάνδρι.
ΤΕΛΟΣ!